‘Blijf jij vandaag in je bed liggen?’
Het was meer een opdracht dan een vraag, al gaf het vraagteken achter die opdracht me toch het gevoel dat ik een keuze had.
‘Ja,’ zei ik met een zucht.
‘Ik haal straks uit mijn werk wel boodschappen, dus maak je daar niet druk om. Blijf lekker in bed liggen of kruip op de bank met een deken, maar doe in ieder geval rustig aan vandaag.’
Ik knikte.
‘Wel doen hè?’
Ik knikte opnieuw.
Zij weet dat ik altijd maar doorga als ik niet lekker ben, waardoor ik meestal wekenlang half ziek ben; net niet ziek genoeg om thuis te blijven, maar eigenlijk ook niet fit genoeg om dat niet te doen. Dit keer is het echter anders. Dit keer heb ik griep.
En ik heb dus altijd als ik écht ziek ben, dat ik dan van alles wil gaan doen. Dan wil ik ineens kilometers hardlopen of zo, terwijl het loopje naar de keuken me eigenlijk al te ver is. Hebben anderen dat ook? Of ben ik gewoon iemand die alleen zoiets wil doen als het eigenlijk niet kan? Want dat zou goed kunnen hoor.
Voor iedereen die ook deel uitmaakt van de epidemie: beterschap! Gelukkig bestaan er dingen als Netflix en paracetamol. En voor hen die niet ziek zijn: wil één van jullie voor mij gaan douchen vandaag? Dan hoef ik mezelf niet de trap op te slepen.
