Het is de eerste dag van juli. De eerste dag van mijn geboortemaand. Op de laatste dag ben ik jarig en hoewel ik daar vroeger altijd enorm naar uitkeek, zie ik er nu tegen op. Waarom? Omdat ik dan wéér een jaar ouder word.
Ik weet eigenlijk niet waarom ik het zo vervelend vind om ouder te worden. Misschien is het omdat ik het gevoel heb dat ik achter de jaren aanhobbel. Ken je dat? De tijd haalt me in en ik ren erachteraan. Volledig buiten adem – want dat is het meest realistisch; ik heb de conditie van een kakkerlak. En nu weet ik eigenlijk niets van kakkerlakken, dus mogelijk hebben ze een uitmuntende conditie. In dat geval is mijn conditie het tegenovergestelde van die van een kakkerlak. Hoe dan ook…
Gisteren begon mijn moeder over mijn verjaardag. Ze vroeg wat ik wilde hebben en ik wist het niet. Gek, want voorgaande jaren had ik in januari al een waslijst aan mogelijke cadeaus klaarliggen. Dit jaar niet. Dit jaar heb ik geen flauw idee wat ik zou willen hebben.
Ik weet niet wat het is. Ik wil niet ouder worden. Ik wil eerst alle dingen bereiken die ik als klein meisje wilde bereiken voor ik zo oud was als nu. Wonen op een boerderij, een bekend schrijfster zijn, tien honden, zes katten, een kudde schapen, alpaca’s en een ezel hebben. (Je bent jong en je wil wat.) En een dierenasiel openen. O ja, en een weeshuis in India. Ook dat.
Als kind wilde ik niets liever dan ouder zijn dan ik was. Toen ik 4 was, wilde ik graag 6 zijn. En toen ik 12 was, kon ik niet wachten tot ik 16 zou zijn. Vanaf mijn 23ste begon de wens om ouder te zijn dan ik werkelijk was af te nemen. En nu, nu wil ik graag jonger zijn dan ik ben. Nu al.
Het is allemaal wat. Over dertig dagen ben ik jarig. Over dertig dagen ben ik slechts nog 2 jaar van de 30 verwijderd. En nu is het ook nog eens aan het regenen vandaag.
De ellende.
Nadine blogt ook via ‘Wat Zij Wil‘
