Een jaar geleden, op de Dag van de Scheiding, schreef ik een brief aan alle gescheiden ouders. Gisteren was het opnieuw de Dag van de Scheiding en daarom plaats ik deze (iets aangepaste) brief nog een keer. In het afgelopen jaar zijn er namelijk 70000 kinderen bij gekomen die nu met gescheiden ouders leven. Deze is voor jullie. En voor al die andere kinderen.
De Dag van de Scheiding is een dag om er bij stil te staan dat één op de drie huwelijken eindigt in een echtscheiding en dat daar jaarlijks zo’n 70000 kinderen de dupe van zijn. 70000 kinderen per jaar die te horen krijgen dat hun leven ingrijpend zal veranderen, nooit meer hetzelfde zal zijn. Dat alles wat ooit veilig en vertrouwd was, kapot is. Dat het zal verdwijnen. Voor altijd.
Lieve gescheiden ouders,
Een scheiding is heftig, kan ik mij zo voorstellen. De liefde van je leven is dat niet meer, of bleek dat misschien ook nooit te zijn. Je hebt pijn, verdriet. Je bent boos en voelt je kwetsbaar. Ineens sta je er alleen voor. In je uppie. En dat is eng.
Dus ja, een echtscheiding is voor jullie, de ouders, natuurlijk enorm verdrietig en naar. Dat begrijp ik. Maar begrijpen jullie – en vergeten jullie niet – hoe erg het voor een kind is?
Realiseren jullie je wel hoe vervelend het is als de ene ouder iets onaardigs zegt over de ander? Hoe vreselijk het is als je – al dan niet bewust – gedwongen wordt om partij te kiezen? Of hoe schuldig je je voelt wanneer je iets leuks met een van je ouders hebt gedaan, omdat je bang bent dat het de ander zal kwetsen? Hoe zeer het doet om een van je ouders plots te moeten missen, om ze niet meer iedere dag te zien, om ze niet meer samen, allebei, altijd bij je te hebben? Hoe het je raakt als je ziet met hoeveel woede en afgunst ze naar elkaar kijken? En hoe stom het is om verjaardagen en feestdagen ineens gescheiden te moeten vieren?
Onze ouders, mensen die ooit van elkaar hielden, die ons ooit samen met liefde grootbrachten, hebben ineens een hekel aan elkaar. En dat is moeilijk.
En waar jullie uiteindelijk vaak een nieuwe partner vinden, een nieuwe liefde, een nieuw leven, is dat voor ons heel anders. Wij leven immers nog steeds in een gebroken gezin. Voor ons verandert dat nooit. En hoewel het op den duur gerust fijn is om te zien dat jullie weer gelukkig zijn, zal het voor ons altijd moeilijk blijven. Pijnlijk misschien zelfs.
Lieve gescheiden ouders, besef je alsjeblieft dat een kind een enorme klap te voortduren krijgt wanneer zijn of haar ouders gaan scheiden. Besef je dat kinderen bang zijn, verdrietig, eenzaam en dat het moeilijk voor ze is. Dat het pijn doet om te zien dat de ene ouder de andere haat. Dat het kind van jullie allebei is, uit jullie allebei bestaat en van jullie allebei evenveel houdt. Begrijp dat een kind tijd nodig heeft om dingen te verwerken, om te wennen aan een nieuw leven, en dat dat gepaard gaat met een hoop woede, onbegrip en verdriet.
Begrijp hoeveel impact een echtscheiding op ons heeft. Want jullie raken de liefde kwijt, en dat is vreselijk, maar het is gelukkig iets wat je opnieuw kunt vinden. Dat wat wij verliezen is echter onvervangbaar. En dat doet zeer.
Dus, lieve gescheiden ouders, laat ons alsjeblieft van jullie allebei evenveel houden, zoals we dat altijd hebben gedaan. Geef ons tijd, steun ons, en laat ons alsjeblieft geen kant kiezen.
Want jullie zijn van ons, net zoals wij van jullie zijn.
Hoopvolle groet,
Nadine
Nadine Swagerman blogt ook via ‘Wat zij Wil’