Column Nadine Swagerman – Loslaten

‘Je moet het gewoon loslaten.’
Gewoon loslaten. Haar woorden echoden in mijn hoofd. Gewoon loslaten. Alsof loslaten iets is dat je “gewoon” kunt doen. Alsof ik een herinnering of gevoel zonder moeite weg zou kunnen gooien, zoals ik dat met een gebruikte tissue zou doen. Geen twijfel of verzet. Geen emotionele band. Geen enkel gevoel. Ik voelde hoe mijn lichaam zich schrap zette, klaar om zichzelf te verdedigen. Gewoon loslaten was geen optie. Niet gewoon. Gewoon is simpel. Dit niet.
Ik voelde hoe mijn ogen zich vulden met tranen en hoe de spiertjes rond mijn lippen mijn mondhoeken naar beneden trokken. Mijn onderlip trilde en hoezeer ik ook mijn best deed om het tegen te houden, barstte ik in huilen uit.
‘Hé, niet huilen.’ Hoorde ik haar zeggen. Ze sloeg haar arm om mijn schouder en trok me zachtjes tegen zich aan. Mijn schouders schokten.
‘Hoe kan ik iets loslaten dat zó belangrijk is?’ klonk mijn stem gesmoord.
Ze drukte een kus op mijn haren en wreef met haar hand over mijn rug. Ik hoorde hoe ze haar adem inhield, zoekend naar woorden die zouden passen. Woorden die ervoor zouden zorgen dat het allemaal logisch zou klinken. Logisch zou voelen. Ik wachtte gespannen en net toen ik dacht ze de magische woorden had gevonden, blies ze haar adem uit.
‘Ik weet het niet,’ klonk haar stem rauw. ‘Misschien bekijken we het loslaten van dingen verkeerd.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Misschien moeten we de pijn en het verdriet loslaten. Misschien moeten we loslaten hoe een situatie of een gebeurtenis ons heeft laten voelen, wat het met ons deed. Misschien moeten we die emoties loslaten, zodat we er vrede mee kunnen hebben. Vrede met een situatie die pijnlijk was, waardoor hij minder pijn doet. Misschien kunnen we er dan een plekje voor creëren dat geen pijn meer doet.’
Ik schraapte mijn keel, overdacht haar woorden en voelde plots een soort rust ontstaan. Misschien had ze gelijk. Niemand wil pijn voelen, niemand wil kapot gaan van verdriet, en dus hebben we de neiging om alles wat zoiets creëert, weg te doen. Los te laten. En dat is goed. Dat is nodig. Maar er zijn dingen die je niet los kunt laten. Die dingen hebben een plek in je hart, in je hoofd, omdat ze die plek nodig hebben. Omdat ze die plek verdienen. Sommige dingen hoef je niet los te laten. Sommige dingen mogen er gewoon zijn. Misschien dat je ze iets minder pijnlijk kunt maken, maar je hoeft ze niet te deleten.
Want sommige dingen horen nu eenmaal bij wie je bent. Maken je tot wie je bent. En waarom zou je iets dat jou jou maakt, weg willen doen?
Nadine Swagerman blogt onder eigen titel op Wat Zij Wil

Wendy
Wendy

Wendy is een gepassioneerde schrijver voor 10beste.com, waar ze haar expertise en interesse combineert om informatieve en boeiende inhoud te creëren. Met een talent voor het vergelijken van verschillende producten en het delen van nuttige inzichten, streeft Wendy ernaar om lezers te helpen weloverwogen beslissingen te nemen. Haar bijdragen omvatten een breed scala aan onderwerpen, variërend van technologie tot lifestyle, en ze is altijd op zoek naar nieuwe manieren om waarde toe te voegen aan het leven van haar lezers. Volg Wendy's werk op 10beste.com voor nuttige tips, gedetailleerde vergelijkingen en deskundige adviezen.

Inhoud

Nieuwe blogs