Ik las ergens dat de meeste mensen het moeilijk vinden om hun oprechte excuses aan te bieden. Dat stelde mij gerust, want ik ben dus niet alleen. Het schijnt dat mensen het moeilijk vinden om zich kwetsbaar op te stellen, of om toe te geven dat ze een fout hebben gemaakt; dat ze ongelijk hadden. Mijn vriendin zegt dat ik geen sorry kan zeggen en ik zeg dat ik dat wel kan. Zij heeft gelijk. Ik niet.
‘Waar heb je mijn sleutels gelaten?’ vroeg ik gehaast. ‘Ik kan ze nergens vinden.’
Ze keek me verward aan. ‘Ik heb jouw sleutels niet gehad. Liggen ze niet in de hal?’
‘Nee.’
Ze stond op en doorzocht een lade. ‘Zijn ze niet boven?’
‘Waarom zouden ze boven liggen?’
‘Weet ik veel. Ik zeg ook maar wat.’
‘Ja, dat hoor ik.’
Ze trok haar wenkbrauwen op. ‘Ga je sleutels lekker zelf zoeken.’
‘Aan jou heb ik toch niets.’ Ik trok de gangdeur achter me dicht en stormde de trap op, terwijl ik me heel goed realiseerde dat ik zojuist alles behalve aardig was. Als een wilde doorzocht ik de verschillende kamers om erachter te komen dat mijn sleutels zich in geen van hen bevonden.
‘Shit,’ vloekte ik, toen ik de woonkamer weer in kwam. ‘Nu kom ik te laat, waar zijn…’ Plots zag ik mijn sleutels aan haar vinger bungelen. ‘Waar waren ze nou?’ vroeg ik terwijl ik de sleutels wilde pakken. Ze trok haar hand weg.
‘Wat zeg je dan?’
‘Dank je?’
Ze schudde haar hoofd. ‘Je weet heel goed wat ik bedoel.’
‘Nee.’ Ik keek haar stoïcijns aan, hopend dat ik kon verbergen dat ik wel degelijk wist wat ze bedoelde.
‘Je kunt het echt niet hè?’
‘Wat?’
‘Sorry zeggen.’
Ik fronste, ‘echt wel.’
‘Zeg het dan.’
‘Waarom?’
‘Omdat je net zo onaardig deed.’
Ik keek haar quasi verontwaardigd aan. ‘Ik deed helemaal niet onaardig.’
‘Nee, het was heel aardig wat je zei.’
‘Ja dag, ik kan er ook niets aan doen dat jij het zo opvat.’
Ik zag het ongeloof in haar ogen. ‘Ik begrijp niet waarom het je zóveel moeite kost om je excuses aan te bieden.’
‘Het kost me helemaal geen moeite om mijn excuses aan te bieden.’
‘Waarom doe je het dan niet?’
‘Omdat jij verwacht dat ik mijn excuses aanbied voor iets waarvan ik dat niet nodig vind.’ Alles om eronderuit te komen.
‘Serieus?’ Ze keek me ontzet aan.
‘Ja. Ik zeg iets dat jou kwetst, terwijl ik dat niet zo bedoelde, dus waarom zou ik dan sorry zeggen?’
‘Omdat jij niet bepaalt wat mij wel of niet kwetst.’
Ik trok mijn wenkbrauwen op. ‘En jij bepaalt wel wat ik wel of niet kwetsend bedoel?’
‘Weet je, laat maar. Ga nou maar, want je komt te laat. Egoïst.’
Ik keek haar met grote ogen aan. ‘Sorry?’
‘O, nu kan het wel?’
‘Wat?’
‘Sorry zeggen.’
Ik zuchtte, zocht een uitweg en keek toen langs haar heen naar buiten. ‘Sorry, oké?’
Ze schudde lachend haar hoofd, ‘eikel.’
‘Jij.’
Nadine Swagerman
Wat Zij Wil
