Op 14 december 2015 werd ik ziek. Niets ernstigs, gewoon een griepje. Keelpijn, verkouden, koorts. Ik herinner me nog dat ik me heel erg beroerd voelde. Zo beroerd dat ik zelfs geen zin had om te roken. En dat was uitzonderlijk, want ik was onlosmakelijk verbonden met mijn menthol sigaretten. Twee per dag. Eén na het eten en één voordat ik ging slapen. Op feestdagen en verjaardagen kwamen er daar nog een aantal bij.
Nu, bijna een jaar later, ligt mijn vriendin al een paar dagen met keelpijn, een verstopte neus en koorts op bed, en ben ik al bijna een jaar gestopt met roken. Het is bijna een jaar geleden dat ik besloot om te stoppen met een gewoonte die me al langere tijd tegenstond, maar waarvoor ik nooit de kracht had gevonden om hem te breken. Toen deed ik het, met heel veel moeite.
Dertien dagen nadat ik mijn laatste sigaret uitdrukte schreef ik een blog genaamd Kersemus, welke een duidelijk beeld schetst van mijn gemoedstoestand na twee weken niet roken. En als ik dat nu teruglees, moet ik lachen. Lachen omdat het zo onbelangrijk lijkt. Omdat het zo overdreven lijkt. Omdat ik weet dat het moeilijk was om te stoppen met roken, maar soms vergeet hóé moeilijk precies.
Voor iedereen die erover nadenkt om te stoppen met roken (in het nieuwe jaar): doe het! Ja, het is moeilijk. En ja, je bent echt een paar weken jezelf niet, maar het is het waard. Geloof me. De trek in sigaretten verdwijnt langzaam maar zeker naar de achtergrond, tot er een punt komt waarop je walgt bij het idee van sigarettenrook die je longen vult. Tot een punt waarop je je eigenlijk niet eens meer kunt voorstellen dat je het ooit lekker hebt gevonden. Na een paar maanden zal je jezelf dankbaar zijn. Echt.
Ik ben mezelf er in ieder geval al bijna een jaar lang dankbaar voor. Way to go, Nadine. Way to go. Ik ben gestopt met iets wat me houvast bood. Troost. En dat is moeilijk; iets laten gaan wat zo belangrijk lijkt. Ik zeg lijkt, omdat het in werkelijk niet zo is. Maar daar kom je later pas achter. You never know what you have till it’s gone, is waar. Soms kost het je iets, wanneer je iets verliest. En soms is het zó fijn om iets kwijt te zijn, om ergens vanaf te zijn, dat je eigenlijk een feestje zou willen geven. Met ballonnen. En taart.
Hoera!
Nadine Swagerman blogt ook via ‘Wat Zij Wil‘
