Geschrokken trapte ik op de rem, terwijl ik uit reactie hard op mijn stuur sloeg. Het geluid van de toeter galmde door de straat. De oude man voor me keek geschrokkenop, toen mijn auto slechts een centimeter of twintig voor hem tot stilstand kwam. Hij keek geïrriteerd op en liep voor mijn auto langs naar de stoep. Mijn hart sloeg mijn lijf uit.
‘Kan je niet uitkijken? Je had me bijna aangereden,’ hoorde ik hem zeggen.
Even bedacht ik me dat het beter zou zijn om niet te reageren, om te doen alsof ik het niet gehoord had en gewoon weer verder te rijden. Maar ik deed het niet. ‘U steekt zomaar de weg over,’ zei ik.
‘Ja, maar jij reedt veel te hard.’
Ik fronste, ‘sorry hoor, maar ik hield me netjes aan de snelheid, daarom kon ik nog op tijd remmen.’
‘Je moet niet zo liegen,’ zei hij kwaad.
‘Ik weet niet wat u van me wil, maar ik heb niet zoveel zin om op deze manier en gesprek te voeren.’ Ik zette mijn vinger op het knopje om mijn raam dicht te doen, toen ik hem ineens heel hard ‘trut’ hoorde zeggen. Stomverbaasd nam ik zijn reactie in me op. Trut. Opnieuw had ik ervoor kunnen kiezen om die oude vent weg te laten rotten, maar het leek mij een uitstekend idee om te reageren. Alweer.
‘Pardon?’ ik keek hem kwaad aan. ‘Zei u nou trut tegen me?’
Hij keek me aan, ‘nee.’
‘Volgens mij hoorde ik u toch echt trut zeggen.’
Hij trok zijn wenkbrauwen op, ‘ik weet niet waar je het over hebt.’
Ik besloot de man te laten voor wat hij was – een oude, vervelende vent – en deed mijn raampje dicht. Toen ik een blik naast me wierp om er zeker van te zijn dat er geen auto of fietser naast me reed, zag ik de oude man een tuin inlopen, zich omdraaien en zijn middelvinger naar mij opsteken. Ook ik stak mijn middelvinger op en hield mijn hand voor het raampje. Een vrouw die dat moment met haar hondje langs liep, zag hoe ik mijn middelvinger opstak en keek naar wie ik dat deed. De oude man keek haar zielig aan. Toen ze weer naar mij keek, zag ik dat de man zijn tong naar me uitstak. Met grote ogen keek ik hem aan, terwijl de mevrouw met de hond boos mijn kant uit keek.
‘Wat mij nou net overkwam,’ zei ik toen ik thuiskwam. Mijn vriendin keek me vragend aan. Ik vertelde haar over de oude man, toen ze ineens heel hard begon te lachen.
‘Was het een wat dikkere, kleine man?’
‘Ja.’
‘Was het bij dat huis met die grote vijver, vlak voor de school?’
Ik knikte, ‘ja, hoe weet jij dat?’
‘Nou, van de week liep ik langs en toen riep hij ineens heel hard ‘kutwijf.’ Dus ik dacht echt what the fuck. Totdat zijn vrouw mijn kant op kwam lopen en zei ‘sorry hoor, hij is zwaar dementerend en de laatste weken is hij steeds aan het schelden. Mijn excuses, het is niets persoonlijks.’’
Ik schoot in de lach, ‘serieus?’
‘Ja,’ ze lachte, ‘niets persoonlijks dus.’
‘Hij stak ook zijn middelvinger op, dus ik deed dat terug en een vrouw zag dat. Toen die vrouw naar die man keek ging hij heel zielig staan kijken, en toen ze weer naar mij keek stak hij zijn tong naar me uit.’
Mijn vriendin begon keihard te lachen, ‘da’s toch grappig.’
‘Nou,’ ik keek haar aan. ‘Ik was echt boos. Ik was me kapot geschrokken.’
Ze ging nog harder lachen, ‘ja, dat snap ik.’
‘Echt een eikel.’
‘Ja, grappig!’
Nadine blogt onder eigen naam op ‘Wat Zij Wil‘
