HOLLANDS KROON – De Dierenbescherming start deze week met de asieldierencampagne ‘Voorkom verdriet, chip je kat’ waarmee zij mensen oproepen om hun kat te chippen. Tegelijkertijd start de dierenbescherming de petitie ‘Maak chippen van katten verplicht’.
Jaarlijks raken ruim 38.000 katten zoek. Alleen al bij de dierenasielen komen 10.000 van deze katten terecht, 83% is niet gechipt of staat onjuist geregistreerd. Deze katten kunnen dus niet naar hun eigenaar worden teruggebracht en hebben in bijna alle gevallen medische zorg nodig.
De Dierenbescherming pleit al jaren voor het verplicht chippen én registreren van katten. Helaas blijft tot op heden een wettelijke regeling uit, met kostbare gevolgen voor de samenleving en groot of klein dierenleed. De kosten, die landelijk jaarlijks in de miljoenen lopen, komen de eerste 14 dagen voor rekening van de gemeenten. In 2017 was dit voor 35 gemeenten al reden om de Tweede Kamer te verzoeken het chippen verplicht te stellen. Ook andere dierenorganisaties, de RDA (Raad van Dierenaangelegenheden) en de KNMvD (Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde) vinden een wettelijke chipplicht een goed idee.
De positieve impact van een landelijke chipplicht zien we terug bij honden; 93% kan worden herenigd met hun eigenaren tegenover slechts 17% van de katten. Zij zorgen dus niet voor overlast, er hoeven geen vangacties te worden georganiseerd en ze verblijven relatief kort in onze opvang. Grote groepen zwerfkatten zijn er echter nog steeds. Niet fijn voor de katten in kwestie en voor de bewoners in de omgeving.
Het systeem om honden te registreren is er al en kan zo ingezet worden voor katten. Het chippen van katten is dus een simpele oplossing die weinig kost en makkelijk ingepast kan worden in de praktijk en in wet- en regelgeving. Waarom is die plicht er nog niet? Het blijft steeds hangen op de vraag wie de verantwoordelijkheid moet nemen. De landelijke politiek verwijst het chippen van katten door naar lokaal niveau. Helaas houden zwerfkatten zich niet aan gemeentegrenzen en wijzen gemeenten er terecht op dat het niet haalbaar is om dit op grond van een APV te regelen. De Dierenbescherming benadrukt daarom dat alleen het Rijk dit kan oplossen. Het helemaal overlaten aan de burger werkt niet; door het maken van verstandige politieke keuzes kan de samenleving een handje worden geholpen.