HOLLANDS KROON – In de raadsvergadering van 27 februari werden een aantal ‘Artikel 6-verzoeken huisvesting tijdelijke medewerkers’ behandeld. Dat zijn plannen die niet passen binnen de door de raad vastgestelde kaders, maar die als een uitzonderingsgeval behandeld worden, omdat het college denkt dat het om kansrijke plannen gaat die goed kunnen zouden kunnen passen en die ons helpen om te voorzien in de behoefte aan logies. Dat is precies waarom de raad ‘Artikel 6’ aan de beleidskaders heeft toegevoegd.
Onze economie groeit, het gaat ondernemend Hollands Kroon voor de wind. Dat brengt ons welvaart, maar heeft ook minder mooie kanten. De honger naar nog meer groei brengt druk op de leefomgeving van onze inwoners met zich mee. Wij zetten vraagtekens bij het ‘op peil houden van onze economische positie in de regio’. Voor sommige initiatiefnemers is het onderbrengen van arbeidsmigranten gewoon een lucratief verdienmodel: hoe meer hoe beter. De gevolgen zijn voor een ander.
We hebben behoorlijk geworsteld met de principeverzoeken waarover de gemeenteraad moest beslissen; wat is verstandig? Krijgen we nog meer afwijkende plannen voorgeschoteld, puur omdat ondernemers hun kans ruiken? We hebben heel veel argumenten voor en tegen gehoord en voor beide valt wel wat te zeggen. Zou door de realisatie van zoveel nieuwe bedden werkelijk een heleboel gewone woonruimte vrij komen? Wordt daarop gehandhaafd?
Nieuwe gebouwen zouden het landschap verpesten; wij zijn van mening dat het een betere aanblik is dan de rommelige schuren en stallen waarvoor ze in de plaats komen.
Het stoort ons dat over arbeidsmigranten soms gesproken wordt alsof het om enge wezens gaat; ze moeten overal in de gaten gehouden worden: pasjes, hekwerken, gps-volgsystemen… aan de digitale ketting.
Feit is, hoe je ook naar de cijfers kijkt, dat er grote behoefte is aan fatsoenlijke huisvesting voor tijdelijke werknemers, verspreid over onze gemeente. Samen met de reguliere plannen kan in een heel groot aantal bedden voorzien worden. Wegkijken en net doen of je neus bloedt is voor de Partij van de Arbeid geen optie en we hebben de principeverzoeken dan ook vanuit een positieve grondhouding bekeken.
Bij de verzoeken Kluisgat 1 (Wieringerwerf), Rijksstraatweg 23 (Hippolytushoef) en Westerweg 27 (Nieuwe Niedorp) gaat het om grootschalige huisvesting. Wij hebben deze alle drie als geschikt beoordeeld. Het werk is er relatief dichtbij. ‘Kluisgat’ gaat over keurige hotelschepen. De andere twee zijn op de plek van voormalige intensieve veehouderijen en liggen niet ver van hoofdwegen en voorzieningen. Voor alle drie geldt dat de plannen er goed uitzien en ook de praktische invulling lijkt ons prima geregeld. Wanneer men de definitieve voorstellen in gaat dienen, moeten deze allemaal voldoen aan de wettelijke regels, het is de vraag hoe het zit met de archeologische en natuurwaarden.
We weten dat de omwonenden tegen deze ontwikkelingen zijn en we hebben goed geluisterd naar hun argumenten: ‘het is te groot, te massaal en zal gevaarlijke verkeerssituaties opleveren’. Wij zien dat anders. Overdag zijn de mensen lang afwezig. De bestaande gebouwen zijn ook groot en intensieve veehouderij brengt ook heel veel (zwaardere) verkeersbewegingen met zich mee: vrachtverkeer voor voer, melk, mest en veetransporten, trekkers, e.d. De PvdA stemde voor, maar het verzoek voor de Westerweg kreeg geen meerderheid. Dat had vooral te maken met de emoties die hierbij speelden.
Lange Ring 6 (Anna Paulowna), Middenweg 61 B (Breezand), Ulkeweg 23 (Slootdorp) en Valbrugweg (’t Veld) zijn principeverzoeken voor logies met 10 tot 58 bedden, op heel verschillende locaties: aan de rand van een bedrijventerrein, voormalige boerderijen in het buitengebied en bij een agrarisch bedrijf. Voor alle geldt dat er goede kwaliteit geboden wordt en dat er toezicht is. Ook voor deze verzoeken geldt dat ze in hun definitieve voorstel moeten voldoen aan de geldende eisen.
Het principeverzoek voor grootschalige logiesaccommodatie aan de Nieuwesluizerweg 42 in Slootdorp, het voormalige ‘Joods Werkdorp’ is een verhaal apart.
Wij hebben, net als de meerderheid in de raad, grote moeite met de plannen van deze ontwikkelaar (eigenaar sinds 2011). Niet alleen omdat er nog geen overeenkomst getekend is met de stichting die het herinneringscentrum wil beheren, maar ook door de steeds wisselende voorstellen, zelfs tot kort voor de behandeling in de raad. De 280 bedden (het verdienmodel) zouden nodig zijn om het rijksmonument te kunnen behouden.
Dat is naar onze mening een onevenredig groot aantal mensen, gezien het karakter en de omgeving van deze historisch beladen plaats.
Vermoedelijk krijgen we over enige tijd een nieuw plan voorgeschoteld.
Sylvia Buczynski
Fractievoorzitter
